My, Słowianie! Cóż możemy o sobie powiedzieć.

Może najprościej odwołać się do definicji encyklopedycznej, dowiemy się, że...

Jesteśmy ludem indoeuropejskim (licznym, ok. 250 mln osób) o niejasnym pochodzeniu, który dzieli się zasadniczo na trzy odłamy: zachodni, wschodni i południowy. Podział dokonał się na początku II tys. n.e. W skutek wędrówki ludów (V - IX w.) plemiona Słowian zajęły ok. 1/3 powierzchni Europy. A w przeszłości mówiły wspólnym prasłowiańskim językiem.

I rzeczywiście jedność Słowian uległa rozpadowi na trzy odrębne grupy. Dziś Słowianie dzielą się na część: zachodnią (wraz z Polakami, Czechami, Słowakami, Serbami Łużyckimi), południową (obejmującą Słoweńców, Chorwatów, Serbów, Macedończyków oraz Bułgarów) i wschodnią (czyli Rosjan, Białorusinów i Ukraińców).

Etymologia słowa „Słowianie” nie jest jasna, a żadna z proponowanych nie jest przekonująca i opiera się na kruchych podstawach.

Z ciekawszych propozycji można wymienić tę, która przyjmuje, że Słowianie to "ludzie swoi". Inna zakłada, że to mieszkańcy okolic jeziora o nazwie Slove, Slova; których jest wiele na ziemiach przez nich zamieszkiwanych. Kolejna mówi, że Słowianie to nazwa wywodząca się od "słowa", które mieli znać Słowianie (czyli rozumieć swój język, w przeciwieństwie do licznych sąsiadów mówiących niezrozumiałymi dla Słowian językami).

W historiografii starożytnej Słowianie określani są w przeróżny sposób. Najczęściej mówi się o nich: Wenetowie (łac.), Wenedowie (zgermanizowana wersja słowa Wenetowie), Antowie, Sklawinowie, Sklabenoi itp. Niestety u starożytnych było to normą, że nazwy ludów przyklejone były raczej do konkretnych obszarów i z "łatwością" przechodziły na kolejnych mieszkańców danych ziem.